Рубрика: Մայրենի

Հովհաննես Թումանյան

տոհմը-ազգ, գերդաստան

եկվոր-այլ տեղից եկած, օտարական

անհերքելի-անժխտելի

պախիր-կենդանիների խումբ

թինկն տալ-հենվել

չոնգուր-արևելյան երաժշտական գործիք

ճախարակ-մանելու հասարակ գործիք, որ շարժման մեջ է դրվում ձեռքով կամ ոտքով

քոշեր-առանց ճտքի և երեսը կիսով բաց կոշիկ ոտնաման

կլեկչի-անագի բարակ շերտով պղնձե ամանի ներսի պատող

օթախ-սենյակ,

շամփուր-մի ծայրը սուր բարակ ձող

քոք-արմատ,

սպառնալ-մի բանով վախեցնել

գալարվել-պտույտներ գործել

բառաչել-կովի ձայն հանել

սրտաճմլիկ-ճնշող, սիրտը մորմոքեցնող՝ կսկծացնող

խրատել-խորհուրդ տալ

ղաչաղ-հետապնդումներից փախած մարդ

երգիծաբանական-երգիծական բնույթ կրող

Թումանյանը Լոռու հին ազնվական տոհմերից մեկի ներկայացուցիչ է։

Իր հայրը Թադեոսը, նույն գյուղի քահանան էր։ Ամենալավ և ամենամեծ բանը, որ նա ունեցել է իր կյանքում։ Նա ազնիվ մարդասեր ու առատաձեռն մարդ էր։

Իսկ նրա մայրը բոլորովին ուրիշ մարդ էր։ Նրա անունը Սոնա էր, մի կատարյալ՝ սարի աղջիկ էր, ինչպես գյուղացիքն էին ասում,— մի «գիժ պախրի կով»։

Ահա այս ծնողներից է 1869 թվի փետրվարի 7-ին ծնվել Հովհաննես Թումանյանը։